چای یک نوشیدنی معطر است که از ریختن آب داغ یا جوش بر روی برگهای تازه یا خشک شده گیاه کاملیا سیننسیس تهیه می‌شود. کاملیا سیننسیس درختچه ای همیشه سبز بومی آسیای شرقی است که احتمالاً از مناطق مرزی جنوب غربی چین و شمال میانمار سرچشمه می گیرد. چای همچنین به ندرت از برگ های Camellia taliensis تهیه می شود . پس از آب ساده، چای پر مصرف ترین نوشیدنی در جهان است. انواع مختلفی از چای وجود دارد. برخی از آنها طعم خنک، کمی تلخ و گس دارند ، در حالی که برخی دیگر پروفایل های بسیار متفاوتی دارند که شامل نت های شیرین، آجیلی، گلی یا علفزار است . چای در درجه اول به دلیل محتوای کافئین موجود در آن اثر محرکی در انسان دارد .
سابقه معتبر اولیه نوشیدن چای مربوط به قرن سوم پس از میلاد است که در یک متن پزشکی توسط پزشک چینی Hua Tuo نوشته شده است . این نوشیدنی در زمان سلسله تانگ چین به عنوان یک نوشیدنی تفریحی رایج شد و نوشیدن چای متعاقباً به سایر کشورهای آسیای شرقی گسترش یافت. کشیشان و بازرگانان پرتغالی آن را در قرن شانزدهم به اروپا معرفی کردند. در طول قرن هفدهم، نوشیدن چای در میان انگلیسی‌ها مد شد ، که شروع به کاشت چای در مقیاس وسیع در هند بریتانیا کردند .
اصطلاح چای گیاهی به نوشیدنی هایی اطلاق می شود که از Camellia sinensis ساخته نشده اند . آنها دم کرده میوه، برگ یا سایر قسمت های گیاه مانند گل رز ، بابونه یا رویبوس هستند . اینها را می توان تیسان یا دم کرده گیاهی نامید تا از اشتباه گرفتن چای تهیه شده از گیاه چای جلوگیری شود.